ot gisteren had ik het voornemen deze column te wijden aan het Pact van Westfriesland, het samenwerkingsverband van de zeven Westfriese gemeenten. Na de verkiezingen is een uiterst interessant evaluatierapport verschenen. Dit rapport pleit voor een krachtig Pact 2.0, niet alleen voor de gemeenten, maar juist ook in afstemming en samenspraak met maatschappelijke partners, zoals het onderwijs, de zorg en het bedrijfsleven. Dit rapport werd aangeboden aan de nieuwe Raadsleden en de nieuwe beoogde colleges in onze gemeenten. De Westfriese Bedrijvengroep was niet uitgenodigd, maar omdat ik kennis had genomen van de aanbevelingen, dacht ik: ik ga gewoon, ze gaan me vast als maatschappelijke partner niet de deur weigeren! En gelukkig, de burgemeester van Hoorn, trekker van dit belangrijke traject, wist dit bijzonder positief op waarde te schatten.
Dit houdt u dus allemaal tegoed, want ik wil u graag deelgenoot maken van een heel bijzondere, persoonlijke ervaring.
Gisteren had ik bij ons bedrijf, NMK Esbaco, 25 Duitse studenten van de FachHochschule uit Aachen te gast. Zoals u misschien weet, werken wij in ons bedrijf heel veel samen met studenten, van alle niveaus en uit vele landen in de wereld. Deze business studenten doen voor ons een interessant onderzoek naar de mogelijkheden in de Duitse markt. Na een dag hard werken hebben we een en ander afgesloten met een wandeling door de historische binnenstad van Hoorn en een diner bij van der Valk. Het was prachtig weer, dus Hoorn was op zijn gezelligst en op zijn mooist.
Ik realiseerde me dat het 4 mei was en dat we om 8 uur ’s avonds nog met elkaar zouden zijn. Ik had de groep daarop voorbereid. “Weet dat heel Nederland 2 minuten stil is om alle gevallenen van de oorlog te herdenken en daar wil ik vanavond niet aan voorbij gaan”. Veel van de Duitse studenten wisten niets af van deze nationale herdenking in ons land en er ontsponnen zich prachtige gesprekken. Tijdens de wandeling door Hoorn stonden we stil op de Rode Steen en ik wees op de discussie die heeft plaatsgevonden over het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen. Eén van die jonge Duitse meiden keek mij aan en zei vriendelijk maar gedecideerd: “Je moet de zwarte bladzijden uit je geschiedenis niet verbannen of vergeten, je moet er lessen uit trekken voor de toekomst”. Zo, die opmerking kwam aan, twee uur voor Dodenherdenking, op de Dam in Amsterdam en op de Waalsdorpervlakte.
Om tien over half acht, we zaten in het zonnetje bij van der Valk, kwam het personeel dat ons perfect had bediend, mij uiterst zorgvuldig en diskreet vragen of ik rekening wilde houden met de Nationale Herdenking, waar ook bij van der Valk gehoor aan zou worden gegeven.
Ik ben opgestaan en heb onze jonge studenten uitgenodigd om deel te nemen aan deze bijzondere nationale gebeurtenis. Zij gaven gehoor aan deze uitnodiging, samen waren wij twee minuten stil. Zij maakten iets mee wat ze nog nooit hadden ervaren, maar ik ook. Nieuwe generaties brengen hopelijk Europa dichter bij elkaar. Niet verbannen of vergeten, maar verbinden en vertalen naar de toekomst. Ik heb gisteren veel geleerd, van jonge Duitse studenten.