Vorige week was ik een weekje in Zuid Frankrijk, in de buurt van Bordeaux. Even op adem komen en daarnaast hadden we er een bruiloft. Niets noemenswaardig, zo op het eerste oog. Maar daar werd ik ook een week lang geconfronteerd met gele hesjes op rotondes. Dus niet alleen in Parijs en ook niet alleen op zaterdag. Het wekte mijn nieuwsgierigheid, al is het alleen maar om met eigen ogen te zien of de berichtgeving door de ogen van Nederlandse journalisten klopt met het beeld in Frankrijk zelf.
In de Nederlandse kranten wordt een nogal romantisch beeld geschetst van het protest. Ooit begonnen de studentenprotesten in de jaren zestig aan de Franse universiteit de Sorbonne en nu begint het verzet op straat met gele hesjes weer in Parijs. Zo lijkt het wel dat sommige journalisten bijna hopen. In Nederland worden een paar gele hesjes zelfs op het Torentje ontvangen door premier Rutte. Over de inhoud van dat gesprek weten we niet zoveel, wél over het feit dat een paar deelnemers niet eens de beleefdheid hadden om een hand te geven.
In Frankrijk trof ik een aanzienlijk genuanceerder beeld aan. Zeker, de start van de acties kon op sympathie rekenen en voor de dieper liggende motieven van het protest geldt dat nog steeds. Maar er is ook veel ergernis over een zekere drammerigheid, over het feit dat de acties zijn overgenomen door pure onruststokers en bovenal dat de protesterenden op geen enkele wijze de dialoog zoeken. Daar zitten volgens mij een paar belangrijke lessen, waarmee wij hier ons voordeel kunnen doen. Want laten we niet te rooskleurig zijn. “Franse toestanden” zijn nog niet aan de orde, maar we kunnen onze ogen niet sluiten voor de kloof tussen burgers en hun vertegenwoordigers in Den Haag, in de provincie en in hun gemeente.
De opkomst van Forum, gekoppeld aan de stevige kritiek op bijvoorbeeld de inrichting van de energietransitie, de discussie over de dividendbelasting, de kritiek, níet op Europa, maar wél op de Brusselse naar binnen gerichte bureaucratie, om maar eens een paar onderwerpen te noemen. En laat ik dichtbij in Westfriesland blijven: het massale protest in Enkhuizen tegen de plannen die het historisch museale karakter van het Zuiderzeemuseum zullen aantasten, maar ook het feit dat ondernemers in Hoorn gewoon boos zijn als de gemeente zonder overgangstermijn toeristenbelasting invoert. Ik zie nog niet direct gele hesjes op de rotondes in onze regio, maar het zijn wel allemaal indicaties dat we er nog steeds niet in slagen om de dialoog met elkaar goed te voeren en een beter begrip te hebben voor een zorgvuldige belangenafweging. Er is aan alle kanten werk aan de winkel!